مادرانه....به توان دو

یادمه قدیما آشپزخونه ها دیوار داشت ، دیوارشم در داشت . واردش که میشدی کابینتا اغلب فلزی بود ، کشوها ریلی نبود که راحت باز و بسته شه یه فشار کوچیک لازم داشت........ حداقل....... یه تق و توقی داشت آدم میفهمید داره باز و بسته میشه ..... مهمتر از همه یخچال سبزا..... یا بعدها سفیدا....... یه قفل داشت که الان میفهمم چه تکنولوژیه مفیدی بود ..... حالا چی....... نه دری نه پیکری....... دخترکمون صاف سرشون میندازه میاد تو قلمرو حکومت من......   کشو و کابینت که دیگه عادیه و قابل گفتن نیست منم با روبان های قرمز بسته بودمشون تازه جذاب ترم شده بود براش  مشکل من چیز دیگه ایه وروجک یه دستش و میگیره  به دستگیره در فر و اهرم میکنه و با دست...

نمیدونم کدوم لذت بخش تره از سر به ته یا از ته به سر مثلاً این که یه دوست صمیمی داشته باشی که خیلی ساله میشناسیش بعد هر دوتون مامان دو تا فرشته بشین یا این که دو تا فرشته بیان بعد مامان فرشته ها با هم دوست صمیمی بشن. من که اینروزا دارم لذت دومی رو خیلی خوب احساس میکنم و خیلی مسرورم . ضمن این که تجربه ثابت کرده در بیشتر موارد اون دو تا دوست صمیمی قدیمی با ازدواج و بچه دار شدن و .... درگیر زندگی های شخصی شون میشن و دیگه وقتی برای هم ندارن اما  دو تا دوست تازه نفسی که فرشته کوچولوهاشون شده دلیل مشترکی برای یه دوستی ، وسط همه دغدغه ها و مشغله های روزمره یه جایی باز میکنن برای دیدار با همدیگه ..... بله ما این روزا به این وبلاگ و قرارای وب...

بالاخره محقق شد ، آرزو های من ، آرزوهای دوست داشتنی .....  آرزوی بردن دخترک به پارک آب و آتش ، آرزوی تمیز کردن خانه به طور مداوم در یک روز تعطیل و حتی آرزوی گذاشتن یک پست جدید . آرزوهای دست نیافتنی من ، چه قدر دور بودید و حالا در دستانم . سرعت گذران روزها ، تفریحات و خریدهای مرتبط با فرشته کوچولو خیلی خیلی بیشتر از سرعت انگشتان منه . حتی سرعت بزرگ شدنش ، سرعت کارها و حرفهایی که ما رو حسابی متعجب میکنه . تلفن که زنگ میزنه میگه کی بود ؟؟؟؟ کسی جایی میری میگه کجا می ای ؟؟؟؟ (از بس که من از بچگی به سریال پوآرو و خانم مارپل علاقه داشتم این شد نتیجه اش ) پدر مهربون درینا هنرهای بسیاری داره و بدون اغراق انسان توانمندیه و کلاً بر...